بررسی فقهی و حقوقی حضور و اشتغال زن در رسانه

امروزه رسانه یکی از عناصر جدا نشدنی از ماهیت اجتماع می باشد. علاوه بر این رسانه و اجتماع دارای ارتباط دو سویه می باشند و دارای تاثیر بر روی یکدیگر و تاثر از هم دیگر می باشند. این رابطه دو سویه، اهمیت موضوع رسانه را دو چندان می کند. حضور زن به عنوان نیمی از اجتماع، در رسانه غیر قابل اجتناب می باشد. در این پژوهش نه تنها حضور زن در رسانه به عنان یک حق اجتماعی پذیرفته و اثبات شده بلکه با توجه به تهاجم فرهنگی موجود در کشور، حضور زن در رسانه یه عنوان جبهه اصلی این نبرد، ضروری انگاشته شده است. این ضرورت همانند هر فعل ضروری دیگر، منافاتی با وجود ضوابط و شرایط برای اشتغال و حضور زن در رسانه نمی باشد. این بایدها و ضوابط در چهار حوزه حقوقی، فقهی، اخلاقی و اجتماعی مورد بررسی قرار گرفته است. از آنجایی که در حقوق ایران قانون خاصی ناظر به اشتغال زن در رسانه نداریم، به بررسی اشتغال زن به نحو عام (محدودیت های حقوقی برای همه افراد) و خاص : (محدودیت های مختص به اشتغال زن) پرداخته ایم. در بخش دوم، در حوزه فقهی پوشش را به عنوان اصلی ترین ضابطه حضور زن در رسانه به اثبات رسانده ایم. با توجه به اختلافی که در بین فقها در مورد جزییات حجاب وجود دارد در مورد جزییات ورود نکرده ایم و فقط به بیان اصول کلی حجاب اکتفا کرده ایم. در حوزه مسایل اجتماعی، رعایت حجاب به عنوان یک وظیفه اجتماعی و به عنوان مرزی برای تفکیک بین زندگی خصوصی واجتماعی مورد کنکاش قرار گرفته است. دیگر ضابطه حضور زن در رسانه، توجه به موضوع "نگاه" و نقش آن در پیوندهای اجتماعی می باشد. در حوزه اخلاق، ضابطه حضور زن در رسانه، خانواده و حریم های آن می باشد. بدین معنا که نباید حضور زن در رسانه به محوریت زن در خانه لطمه ای وارد نماید. از آنجایی که در هر سه حوزه مذکور، کتاب ها و مقالات، ارزشی وافر دارند، روشی که در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته روش کتابخانه ای می باشد.